HET PRILLE BEGIN.....
Mijn eerste proefrit met mijn nieuwe baas
Mijn oude baas was ook trots op mij. Hij vertelde aan mijn nieuwe baas dat hij de week te voren
net terug was gekomen uit Kroatië, waar hij met zijn vrouw en zijn vriend en diens vrouw was geweest. Het was in de camper toch niet zo warm omdat ik zo hoog ben.
Wel had ik last van opspattend grind gehad en dat ik een paar kleine sterretjes in mijn ruit
gekregen had. Die had hij direct bij terugkeer laten behandelen om barsten tegen te gaan.
Ook vertelde hij dat hij met zijn vriend en vrouw twee jaar geleden naar de Noordkaap had gereden. En een jaar geleden naar Frankrijk.
Bij de proefrit nam hij mijn nieuwe baas, mijn nieuwe bazin en haar dochter mee om mij te laten zien hoe ik reed.
Mijn nieuwe baas ging naast hem zitten en mijn nieuwe bazin en haar dochter achterin.
Mijn nieuwe baas zag dat mijn oude baas te weinig gas gaf bij het wegtrekken vanuit stilstand.
Daardoor verslikte ik en viel mijn motor bijna stil. Maar daarna ging alles goed, althans bijna goed....
Bij de derde bocht nam mijn oude baas de bocht naar rechts niet ruim genoeg en voelde mijn nieuwe baas dat ik over de stoeprand reed met mijn achterwiel. Voortaan de bochten
ruim nemen was hij met mij wel van plan te rijden.
Wij reden het dorp waar mijn oude baas woonde uit en gingen de grote weg op. Daar liet hij zien dat ik honderd twintig km/uur met gemak kon rijden.
Mijn oude baas deed mijn radio aan en haalde een cassettebandje uit het dashboardkastje en stopte die in de cassettespeler. Er klonk operette muziek
uit de vier luidsprekers. Ja hij was natuurlijk via Oostenrijk weer noord Europa binnengekomen. Op mijn ruit zat nog een vignet van de Oostenrijkse Autotolweg voor 2003.
Na een kwartier maakten wij rechtsomkeert en toen wij terug waren, waren wij in totaal een half uur aan het proefrijden geweest.
Ik zag aan het gezicht van mijn nieuwe baas dat hij het wel zag zitten met mij. Mijn oude en nieuwe baas spraken nog een uur over de papieren die bij mijn levensloop hoorden zoals grote en kleine beurten en
welke reparaties er de afgelopen tijd gedaan waren. Mijn banden en uitlaat waren nieuw. Ook de distributieriem was net vernieuwd zodat ik nog vijftigduizend km ermee kan rijden.
Zij spraken af dat zij over een week, na terugkomst van mijn oude baas, bericht zouden krijgen of de koop doorging.
De eerste rit met mijn nieuwe baas
Mijn nieuwe baas belde na een week mijn oude baas op om te zeggen dat de koop doorging maar aangezien bepaalde zaken zoals vezekering en bepaalde gegevens wat minder fraai waren dan eerst werd
voorgesteld wilde mijn nieuwe baas wat van de koopsom afdoen. Dat vond mijn oude baas goed en zo werd er afgesproken om op een dag die week mij te komen ophalen.
Na een vroege rit naar het dorp waar ik toen verbleef ging mijn nieuwe baas eerst nog mee naar het postkantoor om het kentekenbewijs te laten overschrijven. Dat was in een minuut gebeurd. Daarna het overhandigen
van de koopsom en ondertekening van het ontvangstbewijs. Hierna reed mijn nieuwe baas nog een blokje om met mijn oude baas naast hem. Het ging perfect.
Zo gingen mijn nieuwe baas met mij en mijn nieuwe bazin met hun auto en de hazewind achter mij aan.
Onderweg stopten wij om te tanken en om mij aan hun schoonzoon en kleinkind te laten zien.
Zij waren enthousiast dat wij langs kwamen.
Ik heb een 80 liter dieseltank en daarmee kan ik 800 km ver komen.
Het was wel even wennen voor mijn nieuwe baas om mijn verlichtingsknop te vinden in de tunnel. Bij de eerste tunnel kon hij het nog niet vinden maar bij de tweede tunnel wel.
Onderweg probeerde mijn nieuwe baas mijn rijgedrag om vrachtauto´s in te halen en om gewoon mee te kunnen doen met het verkeer. Hij vond het niet zo erg dat hij met mijn zijspiegels
achterom moest kijken want de spiegels waren
groot genoeg.
Bij nadering van de provincie Zeeland kwam de zeewind mij van opzij in de bocht bij Bergen op Zoom al tegemoet. Ik reageerde er wel een beetje op en mijn baas corrigeerde mij.
Zonder problemen kwamen wij bij mijn nieuwe tehuis aan. Wij stonden zij aan zij vlak voor de garage. Dat zal voortaan mijn plek zijn.
De volgende dagen was Ton mijn gebruiksaanwijzingen grondig aan het doorlezen.
Hij legde ook een dossier aan met alles wat bij mij hoorde. Als hij wat in mijn handleiding gelezen had poetste
hij mij van top tot teen schoon en maakte alle stoffige delen ook grondig schoon.
Tweede testrit met vrienden.
De tweede gewenningsrit was met een vriendin van Toos en haar dochter. We gingen naar Domburg waar zij gingen zwemmen aan zee.
Ton vond het nog te koud en bleef liever met mij aan de Westkaap naar de zee kijken en Tiga
uitlaten. Bij de Westkaap kun je met campers tot dicht aan zee komen en desgewenst in het
gelijknamige restaurant een verfrissinkje nemen of ´s avonds heerlijk dineren en naar de
voorbijkomende schepen kijken.
Het was tamelijk druk die dag met campers en mensen in auto´s die aan zee gingen vissen. Je moest de dijk af om
dicht bij de basaltblokken aan de vloedlijn te gaan staan. Die afrit was zacht glooiend en het duurde heel lang voordat je onderaan de dijk aan zee was.
Dat duurde voor sommige gewone auto's en hun bazen te lang en die gingen rechtstreeks de dijk op. Mijn baas had wel wat geduld.
Je zag ook de zeilljachten die daar voeren de vrachtschepen ontwijken. De schepen die naar het noorden varen gaan bijna rakelings langs de basaltoever.
In het restaurant kun je ook kijkers gebruiken die daar voor de gasten gereed staan om naar de
schepen of de ondergaande zon te kijken Dat deden zij samen, verfrinkjes drinken, met de anderen nadat wij hen in
Domburg weer opgehaald hadden.
Het was in de middag warmer dan in de ochtend. "Maar dat heb je vaker aan zee", zei mijn baas.
Op de terugweg naar huis probeerde Ton uit wat er in mij zat. Bij het inhalen van een auto die de normale snelheid had kon hij zien dat ik
net iets sneller kon. Hij was gerustgesteld dat ik dat vermogen nog in mij had. Maar eerlijk gezegd had ik daarvoor wel mijn best gedaan.
Ik maakte wel wat meer lawaai dan bij de normale kruissnelheid.
Derde testrit door Toos
De derde testrit was een gewenningsrit door Toos aan het stuur naar Ellewoutsdijk
Ton vertelde haar dat ze de de bochten, vanwege mijn langere wielbasis, ruim moest nemen. En bij de rotondes tijdig
gaan terugschakelen, meestal naar mijn tweede versnelling.
Bij mijn vertrek zou ze wat meer gas moeten geven vanwege mijn zwaarder gewicht.
Nadat ze deze wijsheid aangehoord had vertrokken we langs de smallere wegen van Zeeland richting Ellewoutsdijk.
Alles ging goed en we kwamen bij mooi weer bij het fort aan. Van de lage zonnestand had Toos geen last want mijn zonnekleppen in de cabine kun je goed tot boven de bestuurders ogen omlaag klappen.
Daar parkeerden ze me aan de westkant van het fort en gingen met de hond via de zuidkant om het fort wandelen.
Na een kwartier kwamen ze aan de noordzijde van het fort weer terug. Ik had een kwartier naar het mooie uitzicht vanaf de dijk over de Westerschelde gekeken.
Het achteruitrijden ging Toos ook goed af. Op de terugweg ging het wederom goed, toen had ze geen zon in haar gezicht.
Ton was helemaal gerust gesteld.
Vierde rit naar Wolphaartsdijk
Het was dit jaar het beste jaar van dit millennium en waarschijnlijk ook van de vorige eeuw als het om het aantal
zonuren gaat. In Zeeland is het dus zeker weer 100 uur meer dan het gemiddelde van Nederland.
Daarom was het ook logisch dat Ton's zoon vroeg of wij met mij naar het Veerse meer wilden rijden om daar op een zondag te gaan liggen zonnen.
Zijn vrouw en dochter gingen ook mee. Het was wel vol in de cabine maar voor een korte rit was het geen probleem.
Zij hebben toen voor het eerst van mijn koelbox gebruik gemaakt. Die hadden ze op 5 graden ingesteld.
Na enig zoeken vonden we daar een parkeerplaats waar we mijn luifel konden uitzetten. De nieuwe Human Nature
stoelen en die van zijn zoon met voetensteun hadden ze gauw in gereedheid gebracht.
Het was op die manier fijn vertoeven op het strand van het Veerse meer dicht bij het Restaurant De Meerkoet.
Het water was er heel behaaglijk van temperatuur. Zelfs de kleindochter van Ton en Toos vond het water heerlijk.
Ze hadden nog Jeux des Boules gespeeld, die zijn zoon meegenomen had. Ik stond daar maar naar het tafereeltje te
kijken en vond het wel leuk zo.
Wolphaartsdijk was vroeger een dorp aan zee. Maar sinds in 1958 de Veerse dam gelegd was ligt het nu aan het Veerse meer recht ten zuiden van Kortgene.
Beide plaatsjes worden in de zomer door toeristen druk bezocht .
Testrit om mijn standkachel uit te proberen
Het was al flink koud in october toen de wintertijd inging. Mijn baas wilde wel eens weten of mijn standkachel wel goed werkte. Hij deed die een poosje aan
voordat hij met mij naar het strand van Westkapelle reed. Na een uur of twee had hij wel gezien dat mijn interieur flink
warm kan worden gemaakt met de standkachel. Dus zette hij hem weer uit. Toen ging hij met mijn bazin en hun hond de rit aanvangen en probeerde hij het uit hoe het interieur sneller kon worden verwarmd.
Nou natuurlijk door beide verwarmingsmethoden tegelijk aan te zetten. Die van de motor en die van de standkachel.
Op de terugweg hoefden ze het niet meer uit te proberen want toen waren ze zelf al warm gelopen door van Westkapelle via het strand naar Domburg te lopen
en terug via de duinen. Daar hadden ze ruim vier uur voor nodig.
Onderzoek naar mijn olieverbruik
Dat ik zoveel olie verbruikte vond mijn baas maar niks. Hij had in de 3076 km dat ik naar Bretagne en terug gereden
had wel zes liter olie moeten bijvullen, dacht hij.
Hij maakte een afspraak met de garage en liet me doormeten.
De zuigerveren waren goed maar de gloeibougies waren voor 60% kapot ( 3 van de 5) dus die werden verwisseld.
Verder konden ze niet nagaan of er een lager of een ander onderdeel kapot was. Enfin we moeten mijn olieverbruik maar
goed in de gaten houden.
Achteraf geredeneerd bleek dat ik waarschijnlijk met een bijna leeg carter naar Frankrijk was gestart, want na 590 km
moest ik 3 liter olie bijgevuld worden.
Toen ik in Goes aankwam na 2586 km moest ik nog een keer gevuld worden met 3 liter olie.
Over de laatste 2586 km had ik dus 3 liter verbruikt, dat is 1op 860 km.
Voor een nieuwe VW transporter is 1 liter op 1000 km normaal volgens het boekje. Zou een hoogdak camper die 8 jaar
oud is dus 1 l op 800 km verbruiken?
De tijd zal het leren!
In ieder geval start ik nu bij de eerste aanraking van het contactsleuteltje!!
Bezoek van vrienden van mijn baas uit Portugal
In het nieuwe jaar kreeg mijn baas en bazin bezoek van vrienden uit Portugal. Na de belevenissen van mij gelezen te hebben
in een afgedrukte versie en ook de foto's van mij te hebben bekeken, wilden zij mij toch van binnen bekijken.
Dat deden zij toen ze naar huis gingen. Ze vonden de afwerking van binnen toch mooier dan een zelfgemaakte kampeerbus
die zij bij hun vrienden hadden gezien.
Zij hadden voor mijn baas en bazin ook een cadeau meegenomen uit dat hete land. Ze hadden een stokbroodzakje van
stof meegebracht en ook een picknick kleedje. Het brood blijft dan knapperig en vers.
Ze vroegen ook wanneer wij weer eens langs kwamen want hun gastenverblijf met douche is nu klaar.
Maar eerst waren andere landen aan de beurt zeiden mijn baas en bazin.
Brandstof is in mijn geboorteland niet goedkoop
Toen mijn baas en bazin eens dicht bij mijn geboorteland waren vroegen zij aan hun vriendin of brandstof daar goedkoper te krijgen was.
Nadat zij een instemmend antwoord van haar kregen togen wij richting mijn geboorteland.
Het bleek niet ver van de plaats te zijn waar de vriendin van mijn baas en bazin woonde.
Maar de prijs per liter bleek duurder te zijn dan in Nederland. En aangezien mijn baas en bazin in een stad wonen met de goedkoopste brandstofprijzen van Nederland was het voor hen een teleurstelling.
Wij keerden dan snel terug naar Nederland en tankten brandstof voor de terugweg naar Goes.
Mijn baas zei tegen mijn bazin dat dieselolie in Duitsland zwaarder belast wordt door de regering dan benzine vanwege de milieuaspecten.
Testrit met laptop aan boord
Ton, mijn baas dus, heeft kortgeleden een laptop gekocht, geen superlichte maar wel één met een 17 inch scherm.
Want hij wil de foto's die hij op zijn digitale camera gemaakt heeft, ook goed en duidelijk kunnen zien.
En natuurlijk meteen, waar hij ook is, kunnen bijwerken. Hij heeft daartoe al eerder een omvormer van 150 Watt continu vermogen gekocht.
Op zijn electrische scheerapparaat heeft hij het al uitgeprobeerd, dat ging goed. Nu de laptop nog. Die verbruikt precies 150 Watt. Dus dat moest ook kunnen volgens hem. En ja hoor, Toos reed op een weekend naar haar zus en Ton installeerde zich naast haar met de laptop op schoot.
De rit ging via Antwerpen en Hasselt naar Geleen en verder naar Zuid Limburg.
De laptop ruste op zijn lap en de bovenkant van het scherm was even hoog als de bovenkant van het dashboard. Toos kon dus de weg nog heel goed overzien.
Toos wilde zo vroeg mogelijk vertrekken want het zou windkracht 9 waaien hadden ze voorspeld. Maar gelukkig was het juist mooi weer en het waaide hooguit windkracht 5.
Ton had geen last van het wiebelen in de cabine. Als je je maar kunt oriënteren waar je bent en hoe de bewegingen van mij zijn ontstaan, kun je toch lezen en schrijven. Dus dit verhaaltje heeft hij tijdens de rit geschreven.
Die nacht waaide het verschrikkelijk hard en Toos deed geen oog dicht vanwege het windgeruis. En dat terwijl ze niet eens in mijn inwendige verbleef.
Ze hadden twee keer een flinke wandeling gemaakt. De eerste keer gingen ze langs het Kasteel Terworm dat nu al een paar jaar door Van der Valk met steun van de Europese Gemeenschap gerestaureerd is en als Hotel Restaurant nu dienst doet, via Kasteel Kortenbach weer terug naar de stad. Het was een wandeling van net twee uur.
De tweede keer wandelden ze naar het Benzenrader Bos, gelegen ten oosten van het dorp Bensenrade en ten zuiden van de Kennedylaan in Heerlen Zuid.
Deze tocht duurde net meer dan twee uur. Na een kleine lunch genuttigd te hebben laadden ze alle bagage in mij en reden wij terug richting Zeeland.
Toos reed weer en zij wist mijn ruitensproeierknopje te vinden om het zout van mijn ruiten te sproeien want het vroor een beetje in Limburg en ze hadden de hoofdwegen met pekel bestrooid.
Bij Antwerpen kon Toos net drie diepe kuilen die vlak achter elkaar lagen niet meer ontwijken omdat er en grote vrachtwagen voor ons reed. Ik voelde de drie schokken vlak achter elkaar en
een halfuur later zei Ton dat op het scherm van zijn laptop een boodschap verschenen was dat de accu van de laptop leeg was. Zou de schok er wat mee te maken hebben gehad?
Hij merkte ook op dat er geen spanning meer zat op alle lichtpunten van mijn huishoudgedeelte.
Thuis ging Ton dat grondig na wat er de oorzaak van was, het bleek een zekering van 7,5 Ampere te zijn die gesmolten was.
Na een nieuwe zekering geplaatst te hebben was het euvel weer verholpen.
Hij had een 10 Ampere zekering erin gedaan want 7,5 was toch iets te weinig.
Hoewel Toos heel matig qua snelheid gereden had was mijn oliepeil toch onder het minimum gezakt na 1100 km.
Verder Terug Naar boven Gullivert's Home Page Idem+zijframe