Reünies
Daar stond ik meer dan drie uur lang te wachten
Reünie van oud-klasgenoten
Mijn baas zou in 2005 de reünie van oud klasgenoten die in Nederland woonden verzorgen. Hij was dus een paar maanden van tevoren al bezig om een programma op te stellen om zijn woonplaats en de provincie waar wij wonen meer bekendheid te geven. Na ampele overwegingen koos hij voor een bezoek aan Neeltje Jans, een brok techniek over de beveiliging van Nederland tegen de stormvloeden en tegelijkertijd een plaats waar je bij slecht weer toch nog bezig kon zijn zonder dat je je hoefde te vervelen.
Toen de bewuste dag aangebroken was reed ik dus met hem naar Neeltje Jans waar hij de klasgenoten die het wilden bezichtigen zou ontmoeten. Toos zou degenen die van ver kwamen thuis opvangen zodat zij niet te veel zouden reizen die dag.
Ik mocht op de parkeerplaats staan terwijl hij met de anderen door de poort naar binnen ging.
Na een uur zag ik de groep weer naar buiten lopen en naar de rondvaartboot lopen.
Nadat zij weer terugkwamen duurde het nog een uur voordat wij vertrokken. Wij reden langs de roeivereniging waar wij even stopten.
Mijn baas gaf uitleg dat van 2003 tot 2005 een clubgebouw, een botenloods en een botenwerkplaats uit de grond was gestampt plus dat de vloot belangrijk was uitgebreid.
Zijn klasgenoten waren onder de indruk dat je met wat mankracht en veel goede wil en inventiviteit toch zoiets moois teweeg kon brengen.
Thuis gekomen was de begroeting van de andere klasgenoten heel hartelijk, de meesten had mijn baas al meer dan een jaar niet gezien.
De avond werd met een gezellig samenzijn onder het genot van een goede maaltijd afgesloten.
Daar stond ik weer te wachten, Tiga was gelukkig bij/in mij
Reünie van verre familieleden
Toos kreeg een uitnodiging van een achternicht om een familiereünie bij te wonen. Het was wel kort dag maar wij konden wel komen en vonden het leuk om er bij te zijn.
Bovendien waren wij op die zondag in haar dochters huis zodat het rijden naar Woerden slechts een half uurtje zou duren.
Tiga was toen ziek, hij had diarree, en Ton durfde hem niet bij zijn dochters huis alleen te laten, dus nam hij hem mee.
Hij zou Tiga ieder uur uit laten. En zo ging het een poosje goed. Maar in de avond hield een familielid een boeiende lezing over het ontstaan van het heelal. Het was zo'n boeiend verhaal dat
Ton Tiga helemaal vergat. Hij was een half uur te laat en dat was te lang voor Tiga.
Tiga dacht dat hij het in mijn toiletruimte kon doen maar hij had nooit geleerd om in het potje te mikken.
Met de ramen open en veel stank reden wij zo snel mogelijk weer terug.
Ton was tot laat in de avond bezig om mij weer schoon te maken.
Verder Terug Naar boven Gullivert's Home Page Idem+zijframe