DE DERDE GENERATIE



Op de camping te Arnhem

De eerste camperdagen en nacht van de derde generatie
Zoals hiervoor eerder al was verteld door de zoon van mijn baas heeft zijn dochter met hem en zijn vrouw een overnachting met mij beleefd bij de molens van kinderdijk.

Renzo, de oudste van de kleinkinderen had zijn vuurdoop op een camping in Arnhem beleefd.
We reden naar Arnhem en gingen de aanwijzingen van de ANWB campingcheques boek opvolgen. We moesten na de afslag Arnhem noord de bewegwijzering naar de camping volgen Een hele poos ging het goed maar een km voor het doel zagen wij een bord naar een camping verwijzen. Het bleek een andere camping te zijn en die was al gesloten per 1 november. Dus vroeg mijn baas aan de campinghoudster die toevallig uit het terrein kwam waar we moesten zijn. Terug naar de ventweg en voor het viaduct naar links zij ze. Dus wilde Toos, die toen reed, mij de bocht om rijden waar wij gestaan hadden. Omdat ze niet was uitgestapt zag ze de driehoekige obstakels in de bocht niet. Met veel gas kwam ze er over heen maaar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Want ze kon niet meer van de andere kant terug toen zij haar fout inzag. Gelukkig ging mijn baas aanwijzingen geven en met wat heen en weer gedraai van het stuur en voor en achteruit gerij kwamen we weer vrij.

De camping was daarna snel gevonden. De balie medewerkster had ons een plekje dicht bij de speeltuin gegeven zodat Renzo direct alle speeltuigen en klimtorens kon beproeven. De plek bleek echter nog met een plas water bedekt te zijn. Ton reed mij een paar plaatsjes terug waar het wel droog was en ging het aan de balie melden dat wij verhuisd waren. Renzo had snel alle speeltuigen verkend en wilde met zijn mountainbike de droge ovale vijver rondfietsen. Ton gaf hem eerst aanwijzingen hoe hij moest opstappen en liet hem toen even alleen. Maar even later hoorde hij Renzo huilend naaar ons toe komen, zonder fiets. Toen Ton vroeg wat er aan de hand was vertelde hij dat hij tegen de steile wand van het eiland in de vijver gebotst en gevallen was. Hij had gelukkig zijn valhelm op en verder was alles nog heel. Ook zijn fiets kon er tegen.
Na hem wat getroost te hebben en wat gedronken te hebben voor de schrik ging hij verder met het verkennen van alle speeltuigen.

In de middag was het mooi zonnig weer en het nodigde uit om met z'n drieën te gaan fietsen. Tiga en ik bleven alleen achter.
Toen ze terugkwamen vertelden ze dat ze wel tien km gefietst hadden en voor Renzo was dat een hele afstand op z'n crossfiets
Ton reed af en toe vooruit om de route te verkennen. De bospaadjes gingen vaak dwars over de hei en hier en daar was het pad te rul en te steil om te fietsen. Als Ton het niet kon op zijn MTB dan was het zo.
Dus kozen ze een minder steile route en was iedereen blij dat ze konden blijven rijden.

In de avond zouden ze naar het pannenkoekenrestaurant gaan dat een km terug langs de grote weg gelegen was. Het was heel druk in het restaurant omdat er een familie met vrienden een verjaardagspartij vierde.
Maar gelukkig was er in een verre hoek nog plaats voor drie. En er was zelfs Egyptische pannenkoek op het menu.
Wat Ton niet kent probeert hij te ontdekken hoe het smaakt. Het was in ieder geval heel hartig.

Bij het naar huis gaan mochten de junioren in een grabbelton een afscheidscadeautje uitzoeken. Renzo haalde er een speelgoedautootje uit en was er wel blij mee.

Maar het allerspannendste vond hij toch om die km terug te moeten fietsen in het donker door het bos.
Ton had een extra grote autolantaarn meegenomen en hield die in z'n hand. Hij bescheen de weg van voor en van achter hem zodat de anderen konden zien hoe de weg liep en waar de kuilen waren.
Plotseling zagen zij een witte pluimstaart de weg schuin oversteken. De haas liep een tijd vlak voor de drie fietsers. Waarschijnlijk was hij verblind door de schijnwerper van Ton.

De volgende ochtend was het nog steeds mooie weer. Zonnig en boven de tien graden. Dus besloten Ton en Toos om met Renzo nog een keer te gaan fietsen. Ze maakten een ferme tocht van 12 km over echte grote mensen fietspaden langs de snelwegen en staken sommige Autosnelwegen over. Gelukkig over een viaduct. Uiteindelijk kwamen ze een bosweg tegen die ze verder afreden tot zij weer bij mij op de camping kwamen.

Moe maar voldaan bonden zij hun fietsen achter op het rek en reed ik hen naar huis. Natuurlijk werd Tiga eerst goed uitgelaten.


Aan de Ysselkade te Zutphen

Tweede keer een paar overnachtingen van de derde generatie met mij
Het was op een donderdag in de vakantie van Renzo dat hij met ons mee mocht om te gaan camperen. Wij zouden twee overnachtingen met hem doorbrengen. Een overnachting zouden wij op een camperplaats doorbrengen en de andere op een camping.
Ton en Toos hadden bedacht dat het in het oosten van het land zou kunnen gebeuren ergens op de Veluwe.

Na het ontbijt reden wij van zijn huis via de secundaire wegen door de Veluwe. Na een half uur begon het te regenen en volgens het weerbericht zou het verder in het land beter weer zijn. Daarom reden wij verder over de Yssel tot aan Zutphen. Over de oude Ysselbrug met een doorrijhoogte van 2,80 m kwamen wij op de parkeerplaats aan de kade aan de Oostoever van de Yssel.
Na enig gezoek vonden wij de echte twee camperstaplaatsen meteen rechts van de zuidelijke ingang dicht bij de jachthaven.
Toos, die reed, vond het eerst te schuin en te krap. Maar Ton maneuvreerde mij toch bijna horizontaal op de voorste wielblokken en zo hadden wij van voren prima uitzicht op de rivier en van achteren werden wij beschut door de keerdam.

Renzo zag meteen kans om boven op de dam te klimmen en kon zo over mij heen kijken.

Het weer klaarde op en Ton, Toos en Renzo gingen de omgeving verkennen, Tiga bleef bij mij.
Ze kwamen al gauw bij de jachthaven waar Ton en Toos in het verleden met hun jachtje ooit gelegen hadden.

In de stad was het toevallig in de ochtend en een gedeelte van de middag markt zodat het een gezellige drukte gaf. Veel winkels hadden hun produkten ook buiten op de stoep geetaleerd. Zo konden ze een Zutphense lekkernij, de Walburg bol, proeven.
In een speelgoedwinkel kochten zij een doos met 50 gezelschapsspelletjes die zij in mij zouden kunnen spelen als het slecht weer was. De spelletjes varieerden van mens erger je niet, via dammen tot ganzeborden.

Ton kocht voor Renzo een Bionical omdat Renzo die zo leuk vond en die hij wel verdiend had met zijn goede gedrag op die dag.

Op weg naar mij kwamen zij een speeltuin tegen waar Renzo van Toos een instructie kreeg hoe je goed kon schommelen.
Later gingen Renzon en Ton op het veldje voetballen. Toen hoorden zij niet ver er vandaan mensen klappen en juichen. Het bleek het publiek te zijn die de renners van de Ronde van Zutphen toejuichten. Het was een jaarlijkse fietsrace voor amateurs door de stad in 20 ronden.
Ton en Renzo gingen daar ook een kijkje nemen en later nam Ton ook foto's van de renners.

In de avond gingen de drie T's en Renzo naar de brug wandelen. Ton maakte een praatje met een jongeman die bij een rondvaartboot de huid ervan zat schoon te schuren. Er waren twee blikken zwarte verf tegen de witte wand gesmeten.
Vanaf de brug konden ze naar de onderdoorvarende boten zwaaien. De schepelingen zwaaiden terug. Ton zag mij in de verte en zwaaide ook naar mij.
Renzo wilde bij de waterpartij aan het begin van de kade een poosje spelen en dat mocht.


De speeltuin voor de kinderen vlak voor me op de camping

De volgende ochtend gingen Ton en Renzo eerst nog naar het centrum om wat boodschappen te doen. Ze kochten een paar Waltburg bollen en bruin brood bij de speciale bakker. Daarna gingen ze nog zo'n speeldoos kopen voor de moeder van Renzo zodat zij ook de spelletjes met hem kon doen als hij thuis was.

Daarna vertrokken wij de Veluwe in op zoek naar een camping.
Bij het optrekken van mij naar een tweede stoplicht beduidde een man in een auto naar ons dat hij wat te zeggen had. Ton draaide het portier aan mijn rechterzijde open en vroeg aan de man wat hij bedoelde toen wij bij het tweede stoplicht stopten. Er komt een dikke rookwolk achter uw camper vandaan zei hij. Bedankt voor de tip zei Ton en sloot het raam weer.

In het dorp Eerbeek vroeg Ton op het politiebureau waar er in de buurt een camping te vinden was. Dan moet u even terug rijden zei een allochtone politieman. Bedankt zei Ton maar wij gingen toch door naar het volgende dorp en dat was Loenen. Daar vonden wij een camping en die bleek ook toegangkelijk te zijn voor Tiga.
Wij kregen plaats nr 14 of 21 toegewezen in de bomengroep. Maar bij aankomst bleek alleen nr 21 nog over. Maar na een poosje zagen wij dat de camper op nr 14 weg ging zodat wij naar die plek gingen. Die was recht tegenover de speelplaats. Renzo ging meteen de schommel uitproberen en hij kon het al heel goed. Maar er waren natuurlijk grotere jongens die het nog beter konden en van hen leerde hij hoe je heel hoog kon schommelen en dan vanaf het hoogste punt er vanaf kon springen.

Er was ook een soort stangenpaddestoel die bovendien als een draaimolen kon draaien. De kleinere kinderen konden er niet zelf op klimmen omdat die vrij hoog was. Renzo kon het eerst ook niet. Maar na een paar keer aan te moedigen om ook naar de andere kinderen te kijken en te luisteren als zij het hem probeerden uit te leggen kon hij het ook.

In de middag gingen Ton, Toos en Renzo fietsen. Het was mooi weer. Tiga bleef bij mij. Ze gingen naar de hoogste waterval van Nederland waar Renzo vroeger ook een keer geweest was. Ton ging in het bos zijn MTB uitproberen door het zand. Renzo probeerde het ook op zijn MTB. Maar aangezien hij geen versnellingen had was het te zwaar voor hem.
Zij gingen daarna door het bos aan de overkant van de weg fietsen en kwamen later ten zuidwesten van Loenen weer in het dorp terug. Toos en Renzo gingen eerst nog naar de plaatselijke supermarkt en Ton ging buiten op een muurtje zitten wachten. Toen zij er weer uit kwamen merkte Ton dat hij op een stuk kauwgom had gezeten want hij kon bijna niet van het muurtje af komen. IK zal het met een strijkijzer thuis wel eraf krijgen zei Toos. Ton wist nog een methode met wasbenzine. Dat bleek de oplossing te zijn.

Ton wilde stroom vanaf de electrciteitspaal naar zijn laptop brengen maar zijn verlengsnoer voor campings was bij zijn zoon die op een camping in Italie was. Dus zocht hij naar een electriciteits-apparaten en -onderdelen winkel. Na wat gevraag waar hij het kon kopen kon hij een verloopstekker kopen maar hij moest het nog zelf monteren. Dus was hij een half uutje zoet met het monteren van de waterdichte stekkers.

Hij laadde alle gemaakte foto's op zijn laptop en schreef het verhaaltje over mij.

Tot laat in de avond gingen de kinderen nog door met spelen en Renzo speelde met Esmeralda van 9 jaar uit Lelystad.

De volgende ochtend regende het en toen het droog werd gingen de kinderen die er nog waren weer spelen.

Maar een voor een gingen de families toch vertrekken want de vakanties van de kinderen zaten er op.

Na Renzo afgeleverd te hebben bij zijn moeder gingen wij terug naar Goes.


De derde van de derde generatie heeft nu ook camperervaring
Lizzy wilde dolgraag ook een keertje in mij slapen. Die gelegenheid deed zich voor twee weken nadat Ton en Toos uit Australië van vakantie terug kwamen.

Verder Terug Naar boven Home Page Idem+zijframe