WINTERBERG 2006
Het stuwmeer Hennesee dicht bij de tweede stuwdam
Dag 5 : Meschede 2
De volgende dag, het was donderdag, gingen Ton en Toos eerst een paar broodjes halen bij de warme bakker om de hoek van de hoofdweg. Daarna, na ontbeten te hebben gingen ze toch nog kijken of er bij de bekende supermarkten bier uit blik kon worden gekocht. Maar dat was in Duitsland niet meer interessant voor die ketens vanwege de rompsplomp met het statiegeld. Na Tiga uitgelaten te hebben ging Ton mij tot leven brengen en vertrokken wij naar het westen.
Bij het dorp Wehrstapel reed ik de steile weg op richting Nierbachstal. Van daar ging het via Löllinghausen, Remblinghausen en Horbach naar de staplaats bij het tweede kleine stuwmeer van Hennesee. De weg ging door bossen en velden en dwars door het heuvelland. Ton vond het leuk rijden. Hij had makkelijk praten want hij hoefde niet veel werk te doen. Alleen vaak op mijn staart trappen om de hellingen op te komen. Maar daardoor verbruikte ik meer dieselbrandstof en steeg mijn olieverbruik.
De staplaats aan de bovenzijde van het stuwmeer bleek een camping te zijn waar je tegen betaling wel kon staan maar het zag er verlaten en stil uit. Ton en Toos besloten daar niet te gaan staan maar op de parkeerplaats dicht bij de dam. Daar stonden meerdere auto's en van daar uit liep een fiets- en wandelpad langs de oostelijke oever van het stuwmeer.
Zij besloten mij daar te parkeren en stapten op hun Hollandse fietsen en reden langs de oostoever weg richting Meschede.
Ze vertelden later aan Tiga en mij dat het een vrij vlakke weg was die alleen voor fietsers en voetgangers toegangkelijk was en die helemaal tot de eerste stuw bij Meschede leidde. Daar hadden ze eerst in de zon op een bankje gezeten en daarna gingen ze de steile weg van de dam naar beneden naar de stad fietsen.
Ton zag een oudere man op een sportfiets naar boven zwoegen terwijl hij naar beneden suiste.
In de stad aangekomen zagen zij bij de fietswinkel buiten een rij fietsen in de uitverkoop staan. Er was ook een gebruikte sportfiets bij.Ton wilde de winkel binnengaan maar die was nog gesloten tussen de middag. Ze besloten ook maar ergens een kopje koffie te drinken om de tijd te verdrijven. Ze zagen midden in de stad op het voetgangersgedeelte een paar café's waar op hetnterras gezeten kon worden in de zon. Toos nam een kop koffie maar Ton nam toch maar een ijsspecialiteit bij het Italiaanse tentje waar ze zaten.
Toen ze weer bij de fietswinkel terug waren bleek de fietsenafdeling gerund te worden door de broer van de man die in de winkel stond en die had geen verstand van fietsen wel van naaimachines.
Maar na een kwartier zou hij wel in de winkel zijn, zei de man. Dus na twintig minuten waren Ton en Toos weer bij de winkel. Maar nog steeds geen fietsenspecialist.
Eindelijk, na weer een tien minuten gewacht te hebben, kwam de broer op zijn gemak aanfietsen.
Ton vroeg of hij de gebruikte sportfiets voor tien Euro minder kon krijgen want er was geen goede achterband op de fiets. De man zei dat die wel twee jaar mee kon. Maar dan willen wij hem eerst nog uitproberen zei Ton. En Ton en Toos probeerden toen die kleine Duitse sportfiets. Die had een voorrem van het V-block type met dus een gebuste voorwielvelg en achter had die een terugtraprem. Er zat verder nog een zeven versnellingsnaaf van Shimano op. Ton bood een bedrag van vijf Euro hoger en hij kreeg de fiets. Maar wij komen hem morgen wel ophalen en betalen hem nu, zeiTon. Dus kwamen zij met een gestalde fiets rijker bij mij terug.
Onderweg kwamen zij wandelaars en joggers tegen en werden zij door racers op de fiets ingehaald.
Ton vergistte zich in de weg naar de dam en hij was al bijna tweemaal zo hoog gefietst voordat hij het door had, maar gelukkig werd hij door Toos terug gefloten want die was nog steeds met haar drie versnellingsfiets aan de hand naar boven aan het lopen en ze zei dat zij naar rechts moesten afslaan.
Ze besloten de nacht op de bekende plek in Meschede te gaan staan. We reden langs de overkant van het stuwmeer naar Meschede. We zagen dat langs de andere oever ook een fietspad liep, er kon dus toch om het meer gefietst worden.
Wij streken weer neer bij onze vertrouwde plek in Meschede. Ton en Toos zetten meteen de wielblokken onder mijn voorwielen zodat ik horizontaal stond en Toos begon een maaltijd te koken. We hoorden de auto's 's avonds weer van de parkeerplaats vertrekken en ook in de late avond was het op de weg boven ons stil. Ton en Toos lazen een paar uurtjes in hun meegenomen lectuur terwijl Tiga uitsliep van zijn voor hem vermoeiende wandelingen van de dagen tevoren.
Verder Terug Naar boven Home Page