Nederland 2006 3
Tiga moest weer bij mij blijven
Dag 3: De eerste dag na de operatie
Ton parkeerde mij op de plek waar hij mij de laatste keer had geparkeerd en na Tiga weer uitgelaten te hebben haalde hij zijn MTB van het rek af.
Hij fietste tien minuten en was bij het ziekenhuis. Maar hij ging eerst naar de stad om een cadeautje te halen voor Toos.
Net toen hij weer bijna bij het ziekenhuis was ging zijn mobieltje en was er een telefoontje van een vriend zijn vrouw die vroeg hoe het met Toos ging. Ton vertelde wat hij wist en zei dat hij naar Toos toe ging en dat hij bijna binnen was en dat ze net op tijd belde want als hij binnen was zette hij de mobiel uit.
En even later was hij binnen op de afdeling en zag hij hoe de eertste stappen van de tweede patiënt van het heupteam van vier op de gang werden gemaakt. Die liep met een looprekje en had drie verpleegkundigen/fysiotherapeuten om zich heen. Eén hield hem in de gaten dat hij goed op het rekje steunde en gaf hem zonodig aanwijzingen. De tweede hield de stellage waar de infusen en morfine pompje stonden opgesteld vast. De derde rolde een verstelbare ligstoel achter de patiënt aan.
Ton maakte direct een fotoreportage want direct daarna kwam Toos in dezelfde situatie naar buiten stappen. Ze liep al goed met het rekje maar ze keek nog wel slaperig uit haar ogen.
Ze had ook niet geslapen zei ze die nacht, want ze mocht alleen op haar rug slapen en dat kon ze niet.
Ton was de enige begeleider of coach op dat ogenblik en hij moest voor iedereen wat water of een sapje halen en hij kletste maar mee met de groep.
Tijdens de lunch om twaalf uur at hij ook wat mee van degenen die wat over hadden maar daarna ging hij toch naar mij en Tiga terug.
Hij bleef na het wandelen met Tiga bij mij een boekje dat hij meegenomen had lezen tot het weer tijd was om naar Toos te fietsen.
Net drie uur was hij weer in het ziekenhuis en kweet hij zich van zijn diensten als coach.
Toos knapte zienderogen op en kon zelf telefoontjes van vrienden en familieleden zelf aannemen en beantwoorden.
Tot de maaltijd bleef Ton in het ziekenhuis bij Toos en ging toen naar mij en Tiga. Die liet hij uit en direct daarna warmde hij zijn soepmaaltijd op. Hij was zo klaar want hij gebruikte geen pan, alleen een blikopener en een lepel. Tiga mocht ook wat meeproeven.
Tegen zevenen was hij weer bij Toos aanwezig en hij bleef daar tot kwart over negen.
Nadat hij weer terug was bij mij ging hij de buurt verkennen met Tiga. Het was niet ver van het stadion waar zij liepen. Ton keek of er ook soortgenoten van mij in de buurt stonden, hij zag er inderdaad nog twee.
Onderweg belde zijn zoon op om te vragen hoe het met Toos ging. Tot nu toe heel goed zei Ton.
Tegen het vallen van de duisternis kwamen zij bij mij terug en maakten zij zich op voor de nacht.
Verder Terug Naar boven Home Page