Naar Malang
Tot zijn verhuizing naar Malang reed hij in Bandung nog steeds op dat fietsje. Het was grijs en had stangbediende knijpremmen op voor en achterwiel. Deze remmen gingen van binnen naar buiten tegen de velg aan als je remde wat je wel direct merkte bij het remmen als het wiel gedeukt was.
In Malang logeerde zijn vader in het AMVJ Hotel op Kajoetangan waar zij later met z’n drieën nog drie maanden verbleven.
Daarna verhuisden zij naar de Gunturstraat nr 14 en mocht hij soms de fiets van de jongen die met zijn familie ook in het huis woonde fietsen. Het was een fiets van het merk HIMA (het is maar afval zei men toen).
Die fiets was wel een beetje te groot voor hem want het buurjongetje was al zestien en hij nog maar twaalf en hij mat toen 132 cm.
Maar toen kreeg hij een groeispurt en toen hij een nieuwe tweedehands fiets kreeg (merk BSA) kon hij toch op het zadel zitten van die normale fiets als het zadel op zijn laagste stand werd gezet.
Hij groeide als tiener op die fiets. Hij gebruikte het stalen ros ook als paard op de Taman Balapan Kuda (Paarden Race terrein) vlak bij zijn huis op de Idjen Boulevard nr 62.
Hij ging ermee naar de middelbare school en nam eerst een klasgenoot mee achterop want die had geen fiets. Vooral het laatste stuk na de brug op Tjelaket de helling op naar het Zustersklooster was een zware klim.Daar was de fietsenstalling van de SMP bij de broeders op Oro2-Dowo.
En terug de Semeruweg op naar het begin van de Idjen was ook omhoog.
Dat hij harder kon fietsen dan een politieman die een geweer had over zijn schouder was al eerder verteld.
Als hij vrij had vroeg hij aan zijn vrienden of vriendinnen of zij mee gingen naar Wendit, Sengkaling, Batu, Songgoriti of Selecta.
Behalve in Batu kon je bij de andere plaatsen fijn in het zwembad uitrusten van de fietstocht.
Vooral Selecta was vauit Malang bijna niet zonder af te stappen te befietsen.
Ja, toen hadden fietsen geen versnelling, hooguit een keus uit voor 48 en achter 18 tanden of sommigen 16 of 14 tanden. 12 achter was ook mogelijk maar daarmee reed je alleen maar door de stad. Voor wat langere tochten had hij een speciaal maatje Kentot Harseno. Hij ging met hem naar de pas boven Songgoriti, die was 1200 m hoog en naar Dampit in het zuiden.
Zij deden Balapan sepeda (om het hardst fietsen) als zij de gemeentegrens op 2 km naderden. Wie het eerst de gemeentegrens binnenreed had een punt erbij. Dat leidde tot demarrages en sprinttaferelen.
Maar in Malang werden er geen wielerwedstrijden gehouden in die tijd.
.
Verder Terug Naar boven Home Page