PARIJS 2005
Zoete broodjesbakker in Parijs
Dag 2: Saint Germain
Na het ontbijt en Tiga goed uitgelaten te hebben gingen Ton en Toos per fiets richting het centrum van Parijs.
Wat ze beleefd hadden vertelden ze natuurlijk in geuren en kleuren aan Tiga en mij en aan de hand van de foto's konden we toch een beeld vormen wat ze gedaan hadden.
Via Porte de la Muette reden ze bijna rechtstreeks naar de Eifeltoren. Daar trachten ze letterlijk de weg langs de Seine te fietsen maar die liep een km verderop dood. Ze moesten dus weer terug en toen gingen ze langs de parallelweg naar Saint Germain des Pres. Daar liep Ton's fiets voorband leeg. Ze moesten dus gaan lopen en ze hadden naar een fietswinkel gezocht. Ze hadden eerst aan een paar dames die een fiets hadden gevraagd. Die verwezen hen naar een wijk in het quartier Latin. Maar het precieze adres wisten ze ook niet. Ze liepen tot de Ile de France en zagen de Notre Dame van heel dichtbij maar geen fietswinkel. Toen gingen ze een paar straten terug en gingen een winkel voor invalidewagens binnen. De winkelier zat achter een bureau waar een computerscherm te zien was, hij was ook aan het bellen. Na een poosje was hij klaar met bellen en vroeg aan Ton wat hij wenste. Ton vroeg in het Engels waar een fietswinkel te vinden was want hij had een lekke band zei hij. Breng je fiets maar binnen dan probeer ik hem op te pompen zei de man. Dat deed Ton dus en hij keerde zijn fiets om zodat hij zijn voorwiel eraf kon halen en gaf hem aan de winkelier.
Die ging de kelder in en kwam na een poosje weer boven en zei dat het hem niet gelukt was want het gat was te groot.
Hij gaf wel het adres van een outdoorsports winkel waar hij misschien terecht kon. Dat was ook ergens in het Quartier Latin. Na hem bedankt te hebben gingen Ton en Toos naar dat adres. Het was niet zo ver er vandaan. Daar kregen zij te horen dat zij geen solutie hadden maar een fietswinkel vier straten verderop wel. Dus togen Ton en Toos naar de bewuste straat. Eerst kwamen zij een parkje tegen en toen een bromfietswinkel. De winkelier was weer aan het bellen zodat het een poosje duurde voordat Ton hem wat kon vragen. Hij bleek geen solutie te hebben maar een fietswinkel even verderop beslist wel. Dus weer gingen Ton en Toos naar die winkel en van de verte zagen zij aan de buiten de winkel uitgestalde fietsen dat het inderdaad een fietswinkel was.
Ze stapten de winkel binnen en zagen dat er een dame achter in de winkel een fiets aan het repareren was. Ton keek verder rond en zag een schap waar ook een paar tubes solutie lagen. Geef mij maar twee tubes, zei hij tegen de dame in het Frans en toen tegen Toos in het Nederlands of ze klein geld had. Zijn jullie Nederlanders, vroeg ze in het Nederlands. Ja, zeiden Ton en Toos. Dat is ook toevallig. Ze vertelde dat ze ook Nederlandse was en dat haar man en zij achtien jaar geleden in Parijs waren komen wonen. Ze besloten tien jaar geleden een fietsenzaak in Parijs te beginnen en sinds enkele jaren loopt het pas goed.
Ton vertelde dat ze in het bos hadden gefietst en vanwege de dennenappels een lekke band hadden gekregen en vandaag ook zijn reserveband had lekgereden. Je moet je band hard oppompen dan zie je de stekel aan de buitenkant eruit steken, zei ze.
Ze vertelde ook dat de stad Parijs sinds een jaar of drie meer milieuvriendelijk bezig was door fietspaden aan te leggen. Ze gaf aan hen ook een fietskaart mee waar de fietsroutes door de stad te zien waren. Ze zei ook dat er elke laatste vrijdag van de maand een avondfietstocht gehouden werd waar veel Parijzenaars aan meedoen. De tocht begon bij een bekend hotel dicht bij de Notre Dame. De tocht begon om half tien 's avonds.
Jammer dat de tocht zo laat begon anders hadden Ton en Toos er wel belangstelling voor. Maar zij zaten met Tiga natuurlijk. Die zou het niet leuk vinden.
Dus zeiden ze goede dag tegen de dame en bedankten haar voor de kaart en gingen de winkel uit.
Ze kwamen eerst nog een luxe bakker tegen waar ze een paar croissants kochten. Ze kwamen langs het parkje waar Ton meteen zijn fietsband repareerde terwijl Toos verder ging met het lezen in haar boekje die ze uit de bibliotheek had geleend over de mooie plekjes van Parijs.
Er waren een paar Vietnamese oma's in het park die op hun kleindochter pasten en verder op waren ook een paar jongeren. Het was een klein parkje en het lag voor een groot deel in de schaduw van een gebouw.
Na z'n fiets gerepareerd te hebben ging Ton ook de croisant nuttigen die was inmiddels koud geworden.
Even later gingen ze weer richting de Notre Dame. Daar maakte Ton foto's van buiten terwijl Toos de binnenkant bezichtigde.
Daarna gingen ze langs de zuidelijke oever langs het fietspad westwaarts weer naar de Eifeltoren terug. Soms wisten de bouwers van het fietspad niet hoe ze de kruisingen met plotseling opdoemende autowegen moesten aangeven. Het fietspad liep dan op niets uit en de fietsers moesten maar zien dat ze de aanstormende auto's ontweken. Met wat getoeter en gerem van beide kanten kwam Ton toch aan de overkant terwijl Toos even wachtte tot het even stil was voordat ze de autoweg kruiste.
Vlak voordat ze bij de Eifeltoren waren zagen ze een groepje dwarssteppers aankomen. Het waren de gyroscopisch gestuurde tweewielige platforms waar je op kon staan en met een knop je kon laten voortbewegen. Ton maakte nauurlijk foto's van het groepje. Het waren toeristen die het ergens hadden gehuurd
Zonder problemen kwamen ze weer bij Porte de la Muette uit en namen het fietspad tot de Allee de Longchamp en gingen verder naar het einde ervan. Ze werden natuurlijk weer omgeleid maar uiteindelijk bereikten ze de camping zij het met een omweg.
Het was nog steeds mooi weer en Ton ging mijn aansluitkabel met de aansluitkast repareren want de stroomtoevoer bleek wel goed te zijn en het euvel dat wij geen stroom kregen lag aan de dikke kabel die tussen de deur kapot was gegaan. Na een tijdje was het gerepareerd en kon Ton de foto's die hij gemaakt had bekijken op zijn laptop.
Ik keek over zijn schouder natuurlijk mee.
Verder Terug Naar boven Home Page